Na veel omwegen, hopen op een betaalde baan
‘Het begin in Nederland was moeizaam. Ik miste het leven in Roemenie heel erg, vooral de mensen en de taal,’ vertelt Nicoleta Anghilin (42). Het duurde zeker 5 jaar voordat zij enigszins wende aan het leven in Nederland. ‘Mijn moeder had me gewaarschuwd dat het zeker drie tot vijf jaar zou duren om te wennen in een vreemd land.
Een nieuw leven
Na de revolutie tegen Ceausescu in het begin van de jaren negentig vertrok Nicoleta’s moeder vanuit Roemenie naar Amsterdam. Nicoleta, toen 17 jaar, bleef achter in Boekarest om haar middelbare school af te maken. Daarna heeft zij nog diverse cursussen gevolgd. Ze had geen voorstelling van wat ze graag wilde doen. Na enkele jaren trouwde zij met haar toenmalige vriend en er kwam al snel een kind.
Het huwelijk strandde na een aantal jaren en ze scheidden van elkaar. Nicoleta’s moeder nodigde haar uit om naar Amsterdam te komen. Ze vertrok samen met haar toen zevenjarige zoon! Zij bleef, een nieuw leven begon.
Thuis in Nederland
Al snel vond zij via een uitzendbureau een baan in de catering. Ze spraak geen Nederlands en vond de taal nogal moeilijk. Het werken bij het cateringbedrijf was zwaar, er moest veel worden gesjouwd. Zij kreeg lichamelijke klachten en moest na een aantal jaren stoppen met het werk.
‘Toen ik na 5 jaar voor het eerst weer naar Roemenie kwam, voelde ik me een vreemde. Er was een grote afstand ontstaan, ik was ook daar niet meer thuis.’
Nu pas sinds twee jaar voelt zij zich thuis in Nederland.
‘Nu ben ik blij’, want ook met mijn inmiddels negentien jarige zoon gaat het goed. Hij spreekt goed Nederlands, heeft een economische opleiding gedaan en zoekt nu een baan.’
Leren en werken
‘Ik zou graag een goeie baan vinden,’ zegt Nicoleta, ‘ik wil graag met plezier werken. Misschien vind ik werk waarbij ik andere mensen kan helpen. Het moet in elk geval geen baan zijn waarbij de Nederlandse taal een hoofdzaak is, want ik spreek de taal niet perfect.’
Na het ontslag bij het cateringbedrijf, heeft Nicoleta een MBO opleiding ‘Zorg en Welzijn’ afgerond. Zij was daarna gedurende één jaar stagaire bij Annemieke Winder van ‘Vrouwen Vooruit’ waar ze voornamelijk administratief werk heeft verricht. ‘Ik heb er veel geleerd.’
Nu neemt Nicoleta deel aan een traject ‘receptiewerk’ in de Buurtwerkplaats als vrijwilliger. ‘Ik leer daarbij goed om te gaan met de computer en wordt goed begeleidt. Vanuit dit traject kijk ik uit naar een betaalde baan.’
Ulla Nuess